Λογοτεχνία του Δρόμου – Οδός Αριστοφάνη
Η οδός «ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ», πήρε το όνομα της από τον Αθηναίο κωμωδιογράφο Αριστοφάνη. Βρίσκεται στην συνοικία «ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ» και συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό τμήμα και σχεδόν στο τέλος της πόλης. Είναι δρόμος κάθετος στην οδό «ΑΙΣΧΥΛΟΥ». Συγκεκριμένα και ουσιαστικά ως παράλληλη της οδού Σωκράτους η οδός Αριστοφάνη ξεκινάει από τον αριθμό 15 της οδού Αισχύλου. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σοκάκι, και όχι ακριβώς δρόμο αυτοκινήτου με άσφαλτο. Η αρίθμησή της έχει ως εξής: εξ αριστερών οι μονοί αριθμοί από το 5 μέχρι το 17 και εκ δεξιών από το 2 μέχρι το 18, και συναντάει στο τέλος της την οδό Αφύσου. Έχει μήκος μέτρα περί- που 150. Σύμφωνα με τα αρχεία της Πολεοδομίας η απόφαση ονοματοθεσίας της οδού είναι η 117/1978.
Ο Αριστοφάνης (445 π.Χ. – 386 π.Χ.) ήταν Αθηναίος κωμωδιογράφος του 5ου αιώνα π.Χ.. Ο Αριστοφάνης είναι, μαζί με τον Εύπολι και τον Κρατίνο, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώ- πους της περιόδου της αρχαίας αθηναϊκής κωμωδίας που χαρακτηρίζεται ως «αρχαία κωμωδία» και ο μοναδικός του οποίου σώζονται ακέραια έργα, με εξαίρεση τον Μένανδρο του οποίου σώζεται ακέραιο μόλις ένα έργο. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., συνέγραψε 46 κωμωδίες. Από αυτές σώζονται 11 ακέραιες, ενώ παραδίδονται 924 αποσπάσματα. Διαθέτουμε ελάχιστες, ανεξάρτητες πληροφορίες για τη ζωή του και, συχνά, στοιχεία για τη βιογραφία του αντλούνται από τις ίδιες τις κωμωδίες του, και πρέπει γι’ αυτό να αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφυλακτικότητα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 445 π.Χ. περίπου, και πέθανε στα μέσα της δεκαε- τίας του 380 π.Χ. Ήταν πνευματώδης ευφυολόγος, χιουμορίστας και με περίσσεια τόλμη καυτηρίαζε προπάντων τους δημαγωγούς, τους σοφιστές και τον δήμο Αθήνας. Ο Αριστοφάνης παρουσίασε τις τέσσερις πρώτες κωμωδίες του αναθέτοντας την διδασκαλία του χορού στον Καλλίστρατο: οι Δαιταλείς διδάχθηκαν το 427 π.Χ., στα Μεγάλα Διονύσια της επόμενης χρονιάς (426 π.Χ.) παρουσιάστηκαν οι Βαβυλώνιοι, με τους οποίους ο Αριστοφάνης κέρδισε πιθανώς το πρώτο βραβείο και στα Λήναια του επόμενου έτους (425 π.Χ.) οι Αχαρνής, με τους οποίους επιτίθεται στις πολεμικές επιλογές των Αθηναίων και προβάλλει την ιδέα για σύναψη συνθήκης ειρήνης με τη Σπάρτη. Το 424 παρουσιάστηκε η κω- μωδία Ιππής, που αποτελεί μία καυστική αν και κωδικοποιημένη σάτιρα για τους Αθηναίους πολιτικούς, προπάντων για τον στρατιωτικό ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης Κλέωνα, στον οποίο είχε επιτεθεί ήδη έντονα στο έργο του Βαβυλώνιοι και τον οποίο κατηγορεί για δημαγωγία. Το 423 π.Χ. παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια το έργο Νεφέλαι, το οποίο αποτελεί μια σάτιρα για τις (τότε) μοντέρνες παιδαγωγικές ιδέες του Σωκράτη. Αυτή η κωμωδία για τον Σωκράτη απετέλεσε πρότυπο για διάφορους Ευρωπαίους συγγραφείς της κλασικής και ρομαντικής εποχής (Λέσινγκ, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε κ.ά.). Το 422 π.Χ. παρουσιάστηκε στα Λήναια το έργο Σφήκες, με το οποίο ο Αριστοφάνης λοιδορεί το δικαστικό σύστημα της Αθήνας. Η κωμωδία Ειρήνη παρουσιάστηκε το 421 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια. Στα έργα του Θεσμοφοριάζουσες (411 π.Χ.) και Βάτραχοι (405 π.Χ.) παρωδούνται τα έργα του Ευριπίδη ως προς το θέμα και το ύφος τους. Το διασημότερο έργο του Αριστοφάνη είναι η Λυσιστράτη, που παρουσιάστηκε επίσης το 411 π.Χ.. Τα ύστερα έργα Εκκλησιάζουσες (393 π.Χ.) και Πλούτος (388 π.Χ.) ασχολούνται με ζητήματα της ιδιωτικής περιουσίας.
