«Αλκαζάρ», «Αρίστος», «Χαγιάτι» «Φαντάζιο», «Ρίο», «Ρομάντικα», «Snac Bar» – Μουσικές αναμνήσεις από τον Πέτρο Χατζή
Λαρισαίοι ερμηνευτές στα 70s
Στις αρχές του 1970 τα οικογενειακά νυχτερινά κέντρα διασκέδασης στη Λάρισα άρχισαν να εμπιστεύονται ντόπιους μουσικούς κα τραγουδιστές για την διασκέδαση των θαμώνων τους. Μέχρι τότε οι ιδιοκτήτες των οικογενειακών κέντρων καλούσαν για το πρόγραμμα τους καλλιτέχνες κυρίως από την Αθήνα, γνωστούς περισσότερο από το ραδιόφωνο και τις ελληνικές ταινίες και κονφερασιέ που διάνθιζαν το πρόγραμμα με αστεία, ανέκδοτα και μικρά σκετς.
Κάποια απ’ αυτά τα κέντρα ήταν το «Αλκαζάρ», ο «Αρίστος», το «Χαγιάτι» (πρώην Όαση στο σταθμό Λάρισας), το «Φαντάζιο» (τέρμα της οδού Υψηλάν- τους), το «Ρίο» στο Αλκαζάρ, το «Ρομάντικα» με υπέροχο κήπο το καλοκαίρι (τέρμα της οδού Βόλου), το μικρό «Snac Bar» στη συνοικία Αβέρωφ. κ.ά.
Το «Snac Bar» γέμιζε με νεαρόκοσμο κυρίως στις διακοπές των Χριστουγέννων, και είχε μουσική από δίσκους. Ήταν ένα μικρό όμορφο κέντρο, από το οποίο θυμάμαι πολλές φορές επιστρέφαμε με τα πόδια το βράδυ στην πόλη παρέες – παρέες όλοι μαζί, ελλείψει χρημάτων για ταξί, μερικές φορές και με χιόνι. Τότε μας φαινόταν τόσο μακρινή η απόσταση, γιατί δεν υπήρχαν πολλά σπίτια σ’αυτές τις συνοικίες και τα δρομολόγια των αστικών δεν έφθαναν ως εκεί.
Επίσης θυμάμαι το «Φαντάζιο» και εκείνο τόσο μακρινό σε απόσταση για μας που κατοικούσαμε κοντά στο κέντρο της πόλης, όπου είχε πολλές φορές ζωντανή ορχήστρα και χορεύαμε ατελείωτα τους μοντέρνους χορούς ήτοι σέικ, μπόσα νόβα, χάλι γκάλι, τσάρλεστον και φυσικά μπλούζ.
Οι πιο γνωστές ορχήστρες ήταν του Αντώνη Παλιούγκα, του Μαυρομουστάκη, του Βαγγέλη Μηνά και άλλων. Οι τραγουδιστές που πλαισίωναν τα σχήματα αυτά ήταν ο Μιχάλης Λαζαρίδης (με ελαφρό, μοντέρνο και ξένο ρεπερτόριο), ο μοντέρνος για την εποχή του Σωτήρης Κοματσούλης που αργότερα έκανε σόλο καριέρα στην Αθήνα και στο εξωτερικό.
Η λαϊκή φωνή που είχε μεγάλη απήχηση στην πόλη μας και όχι μόνο ήταν και ο φίλος μου Χρήστος Αυγερινός, ο οποίος με δικές του συνθέσεις και στίχους έκανε πολλές επιτυχίες. Η μεγαλύτερη γνωστή επιτυχία του ήταν «Για τα μάτια του κόσμου», που παιζόταν για πολύ καιρό στα ραδιόφωνα. Τα χρόνια έχουν περάσει από τότε, οι αναμνήσεις μένουν στην καρδιά μας, μια γλυκιά νοσταλγία για τα νιάτα μας που έχουν φύγει. Όμως πάντα έχουμε κάτι να διηγούμαστε και να αναπολούμε για εκείνη την εποχή.
