Τεχνοτροπίες

Σχόλια τέχνης από την Eικαστική Eπιμελήτρια - Mουσειολόγο Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου

13.02.2022

#Ποίηση και ζωγραφική

«Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατ’ είμ’ εγώ κι ο χτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης….Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε· γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!».
#Κωστής Παλαμάς (1859-1943), «Ο γκρεμιστής», αφιερωμένο στον Ίωνα Δραγούμη, 1907.
Η ζωγραφική συναντάει την ποίηση. Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης συναντάει τον Κωστή Παλαμά και τον ποιητικό του λόγο αποτυπώνοντας τον έτσι όπως ο ίδιος τον είχε φυλαγμένο μέσα στην ψυχή του μέσω ενός ζωντανού εικαστικού και ποιητικού διαλόγου ο οποίος φέρνει κοντά δυο αυτόνομες εκφραστικές γλώσσες.

Γιάννης Ψυχοπαίδης Κωστής Παλαμάς πίνακας — Γιάννης Ψυχοπαίδης (1945), «Κωστής Παλαμάς», 1993, μικτή τεχνική σε χαρτί, από την έκθεση «Ποιητικά: Η ζωγραφική συναντά την ποίηση» στο Stavros Niarchos Foundation Cultural Center, 2019

#Ο Δον Κιχώτης μέσα μας

«Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας. Και η μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι. Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!» #Το 1605 εκδίδεται στη Μαδρίτη η πρώτη έκδοση του «Δον Κιχώτη» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες (1547-1616)
«Ο τύπος του Δον Κιχώτη είναι ένας αιώνιος ανθρώπινος τύπος. Αυτή του η καθολικότητα είναι η κυριότερη αιτία που τον έκανε πανανθρώπινο σύμβολο. Είναι ο τύπος που ζητάει να πραγματοποιήσει στη ζωή ένα μεγάλο ιδανικό, αλλά που η ζωή δεν το δέχεται. Η αντίθεση αυτή μεταξύ των ευγενικών προθέσεων και της πραγματικότητας δεν τον απογοητεύει. Ο Δον Κιχώτης δεν την βλέπει. Τουναντίον, βλέπει ό,τι θέλει η φαντασία του και κανείς δεν θα έχει αντίρρηση πως όλοι, ποιος λίγο ποιος πολύ, έχουν κ’ έναν Δον Κιχώτη μέσα τους». – Κώστας Βάρναλης (1884-1974), εφημερίδα Πρωΐα, 3/2/1943

Salvador Dali (1904-1989), «Don Quixote and Sancho Panza», Graphics, 1945, 41×23 cm, private collection

#Η πόλη

«Έμαθα να αποτοιχίζω, καθώς ήθελα να αναδείξω στοιχεία που όλοι αγνοούσαν, πατούσαν, περπατούσαν, προσπερνούσαν χωρίς καθόλου να τα θεωρούν φορείς εικόνων όπως εγώ. Αυτά τα παλιά σπίτια και οι τοίχοι τους είναι ένα παρόν για εμάς. Δεν είναι ένα γοητευτικό ή γραφικό παρελθόν. Η πόλη και το αστικό τοπίο είναι πάντα πολύ ζωντανά, αρκεί να θέλουμε να το δεχθούμε. Θέλει προσοχή, διατήρηση, δεν είναι μόνο να σώσουμε το ύπαιθρο, την εξοχή και τη φύση. Και η αστική φύση, για να παραδοξολογήσουμε λίγο, είναι πάρα πολύ σημαντική και θέλει διαφύλαξη, προσοχή και σεβασμό». #Ρένα Παπασπύρου (1938), 2021
Η εγκατάσταση της Ρένας Παπασπύρου σε βυθίζει μέσα της χωρίς να θέλεις πολλές εξηγήσεις, σε βάζει σε ένα σύστημα συνείδησης, αντίληψης, σκέψης και εμπειρίας, το οποίο είναι συγκινητικό.