Στη Λάρισα γίνεται ένα Φεστιβάλ που αξίζει να επισκεφθεί όλη η Ελλάδα (και είναι δωρεάν)

Συνέντευξη: Θανάσης Αραμπατζής 

Αργυροδίνης, Αράξης, Λυκόστομος και Σαλαμπριάς. Τον ύμνησαν από τον Όμηρο και την Άννα Κομνηνή μέχρι τον Μ. Καραγάτση και τη λαϊκή μούσα. Ο Πηνειός ποταμός τόσο στενά συνδεμένος με την πόλη της Λάρισας, προσπόριζε για χιλιάδες χρόνια την ευωχία της και το ζην της. Για μια περίοδο όμως υπήρξε και η σκοτεινή πλευρά της πόλης, τότε που η βόλτα εκεί θεωρούνταν διάβημα τολμηρό. Μετά ήρθε η ανάπλαση της κοίτης για να ξαναπάρει ο Πηνειός τη θέση που του αξίζει στην καθημερινότητα των «συμπολιτών» του. Κι όχι μόνο.
Για λίγες μέρες κάθε χρόνο οι όχθες του γίνονται ο τόπος όπου εκατοντάδες κόσμου κάθε ηλικίας συναντιούνται με τη μουσική, τη δημιουργία, το παιχνίδι και τη μάθηση. Οι μέρες που η Λάρισα γιορτάζει τον ποταμό της με ένα πολύχρωμο, πολύβουο και πολυθεματικό φεστιβάλ: Το Φεστιβάλ Πηνειού.
Φέτος μετά από δύο χρόνια απουσίας του -λόγω του κορονοϊού- το Φεστιβάλ χορεύει ξανά στον ρυθμό του ποταμού, γιορτάζοντας την 20ή διοργάνωσή του. Και ποιος είναι ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσει για το Φεστιβάλ Πηνειού; Μα φυσικά αυτός που του (προσ)έδωσε τη σημερινή, εξωστρεφή και διαδραστική, μορφή του. Ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Πάνος Σάπκας μιλάει στις «ΘΕ» για το Φεστιβάλ Πηνειού, την επιστροφή στην κανονικότητα, τα στοιχεία που το έχουν καθιερώσει, τα μεγάλα ονόματα της μουσικής, τη διάδραση και την εξωστρέφεια.

Κύριε Σάπκα, τι σηματοδοτεί η φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Πηνειού;
-Την επιστροφή στην κανονικότητα. Την επιστροφή στις εκδηλώσεις και τη διά ζώσης επικοινωνία των πολιτών, που ουσιαστικά αυτή η επαφή και η διάδραση είναι και το ζητούμενο για τον πολιτισμό.

Σας έλειψε;
Σ’ έμενα πάρα πολύ. Όπως πιστεύω ότι έλειψε σε όλους τους Λαρισαίους -και όχι μόνο-, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι ήταν το 20ό Φεστιβάλ που λόγω της πανδημίας «άργησε» δύο χρόνια. Για μένα βέβαια σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο διότι είναι αυτό που ξεκινήσαμε σαν Γιορτή Πηνειού το 2000 και τώρα βλέπουμε να έχει γίνει πια θεσμός.

Από μια γιορτή κατά μήκος του ποταμού φτάσαμε σήμερα να γιορτάζουμε τα 20 χρόνια ενός φεστιβάλ. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα στοιχεία ότι το καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού;
Ξεκινήσαμε εκείνη την εποχή γιατί τότε ήταν που έγινε η διαμόρφωση της κοίτης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποτάμι ήταν η σκοτεινή πλευρά της Λάρισας. Ενώ σε όλο τον κόσμο τα ποτάμια είναι η φωτεινή πλευρά των πόλεων, στη Λάρισα φοβόμασταν να πάμε και να περπατήσουμε. Γίνεται η διαμόρφωση της κοίτης και η δική μας ιδέα ήταν «βάζουμε το ποτάμι στην καθημερινότητα του Λαρισαίου. Το βάζουμε στη ζωή μας».
Έτσι ξεκίνησε αυτή η γιορτή, με το σκεπτικό να βάλουμε τη βόλτα στο ποτάμι στη ζωή μας. Μετά πέρασε διάφορες φάσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια πριν από το 2014 είχε φτάσει να μην έχει προσωπικότητα, να μην έχει κάτι το οποίο να το χαρακτηρίζει. Ούτε φεστιβάλ ήταν ούτε γιορτή ήταν, ενώ είχε ήδη μπει στην καθημερινότητα των Λαρισαίων. Έπρεπε λοιπόν κάτι ν’ αλλάξει. Η δική μας άποψη ήταν ότι έπρεπε να αποκτήσει έναν χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας λοιπόν είναι ένα μεγάλο μουσικό φεστιβάλ, αλλά παράλληλα -κι εκεί που δίνουμε την ίδια σημασία- είναι η διάδραση. Ο πολίτης δεν πρέπει να είναι απλός θεατής, πρέπει να συμμετέχει. Αν δεν συμμετέχει δεν έχει κανένα νόημα, γι’ αυτό και όλοι οι φορείς που ξεκίνησαν από 15 και έχουν υπερπολλαπλασιαστεί, αυτοί όλοι -ακόμη κι οι χορηγοί- δεν έχουν απλώς ένα περίπτερο που θα δείχνουν τα φυλλάδιά τους ή την «πραμάτεια» τους. Κάνουν εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν διάδραση ώστε να μπορεί το παιδί, ο νέος, ο πιο μεγάλος ή ο παππούς που θα έρθει στο Φεστιβάλ  να δει και να μάθει κάτι. Και να μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό είναι ό,τι δείξαμε και μας χάρισε το βραβείο για την «Πόλη που μαθαίνει». Το βίντεο αφορούσε τις δράσεις του Φεστιβάλ Πηνειού, μετά βέβαια ακολούθησαν πάρα πολλά πράγματα και συνεχίζουν να γίνονται, αλλά ήταν η αρχή.

Εφόσον το ζητούμενο είναι και η εξωστρέφεια, κατά πόσο το Φεστιβάλ Πηνειού απηχεί πλέον σε πανελλαδικό επίπεδο;
Πραγματικά είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Είναι τόσο δύσκολο μια επαρχιακή πόλη να κάνει κάτι σε πανελλήνιο, αλλά και διεθνές επίπεδο που πραγματικά στην αρχή δεν είχα καν φανταστεί τη δυσκολία αυτή. Εμείς τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από τότε που διεκδικήσαμε την πολιτιστική πρωτεύουσα έχουμε κάνει μια πολύ πιο επαγγελματική δουλειά. Είναι αλήθεια ότι το Φεστιβάλ είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Πλέον δεν πάμε εμείς, αλλά έρχονται σε μας οι προτάσεις. Και προτάσεις όχι από τους Λαρισαίους δημιουργούς ή από τις συλλογικότητες, αλλά καλλιτέχνες πανελλήνιας και διεθνούς εμβέλειας.
Έχουμε φιλοξενήσει μεγάλα ονόματα της εγχώριας και της διεθνούς μουσικής σκηνής. Συνεχίζουμε με τον ίδιο ζήλο, ανεβάζουμε τον πήχη κάθε φορά και ψηλότερα. Πιστεύω ότι έχει καθιερωθεί σε πανελλήνιο επίπεδο, και ναι, είναι πλέον από τα πράγματα της Λάρισας που έχουν μεγάλη εξωστρέφεια.