Τόπος & μνήμη
Αστικές αφηγήσεις από τον Θωμά Κυριάκο Πολιτικό Μηχανικό Τ.Ε.
Άποψη της παλιάς Δημοτικής Αγοράς της Λάρισας
Κρεοπωλεία, υποψήφιοι πελάτες, διερχόμενοι και ανά δύο μέτρα παρατεταγμένοι οι λούστροι με τα κασελάκια τους.
Χρονολογία: Απρίλιος-Μάιος 1952.
Από το αρχείο του Christopher Railey.
Η δύναμη της συνήθειας
Η δύναμη της συνήθειας μας κάνει να προσπερνάμε, λόγω οικειότητας, πολλά σημεία της πόλης. Ένα από αυτά είναι και η εικονιζόμενη διώροφη κατοικία στην παλιά μου γειτονιά. Είναι η τελευταία μονοκατοικία, κτισμένη τη δεκαετία του 50 περίπου, επί της Αγίου Νικολάου, «μάρτυρας» των αλλαγών που έχουν γίνει στην περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες.
Φωτογραφίζοντας
Προσπαθώ να είμαι διακριτικός όταν φωτογραφίζω ένα σπίτι ή μια εξώπορτα. Συνήθως στα κλεφτά παρατηρώ το «αντικείμενο» του ενδιαφέροντος κι αν δοθεί η ευκαιρία το απαθανατίζω, διαφορετικά το αφήνω για κάποια άλλη στιγμή.
Σέβομαι την ιδιωτικότητα των ενοίκων του ή την παρουσία διερχομένων. Ορισμένες φορές στέκομαι σε μια γωνιά και προσπαθώ να συνθέσω τον χώρο την εποχή που κατασκευάστηκε το οίκημα ή έγινε η προσθήκη του ορόφου. Πώς ήταν χωρίς τα ακαλαίσθητα κλιματιστικά ή τις τέντες στην πρόσοψή του. Ενοίκους σε στιγμές ξεγνοιασιάς να ρεμβάζουν στο μπαλκόνι, παιδιά να παίζουν στην αυλή.
Κάποια στιγμή ένας φίλος με ρώτησε γιατί προσκολλήθηκα στη φωτογράφηση μόνο παλιών κατοικιών. Η απάντηση μου ήρθε αβίαστα. Στις εναπομείνασες κατοικίες της Λάρισας δεν συνάντησα τον νεοπλουτισμό και την υπερβολή των κατασκευών των τελευταίων 2-3 δεκαετιών. Και το σημαντικότερο, τα φωτογραφίζω για μένα. Οδός Καραθάνου.
