Δέκα χρόνια πριν, μια παρέα… «ανόητων» ρομαντικών που πίστευαν πως η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, αποφάσισαν να διοργανώσουν ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ στη Λάρισα.
Ακόμη ένα μουσείο προστέθηκε πρόσφατα στο πολιτιστικό δυναμικό της Λάρισας.
Ο Αστέριος Λάσκαρης, είναι Λαρισαίος ζωγράφος και καθηγητής στο 12ο Γυμνάσιο Λάρισας. Σπούδασε σχέδιο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Λέτσε στην Ιταλία ενώ επί σειρά ετών δίδασκε ζωγραφική σε παιδιά και ενήλικες στο Ελεύθερο Εργαστήρι της Δημοτικής Πινακοθήκης.
Από τις καλύτερες ορχήστρες που είχε η Λάρισα τις δεκαετίες από το 1960 έως και το 1990 ήταν αυτή της 1ης Στρατιάς και της 110 Π.Μ.
Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος είναι η πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας του γόνατος. Οφείλεται στη προοδευτική εκφύλιση των στοιχείων του γόνατος και κυρίως του αρθρικού χόνδρου.
Μια αρχιτέκτονας που μοιράζει τον προσωπικό και επαγγελματικό της χρόνο ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, τη Λάρισα και τη Βοστώνη. Και κάπου ανάμεσα σε ένα διδακτορικό, πολλά αρχιτεκτονικά σχέδια και τις δύο κόρες της χώρεσαν και τα πατρόν.
Το 1992 στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας κατά τη διάρκεια της ετήσιας έκθεσης τουρισμού, ο Λαρισαίος Μάνθος Φανάρας, γνώρισε για πρώτη φορά μέσα από ένα διαφημιστικό πόστερ τη λιμνοθάλασσα του Τσουκ.
«Ὁ Γάμος εἶναι ζυγός. Σύζυγος λέμε. Ἀλλά ὁ Γάμος ἔχει τίς χαρές. Πῶς θά βρεθῇ στή μοναξιά ὁ ἄνθρωπος; Αὐτό νά σκεφθῇ μόνο φθάνει».
Η πρώτη φορά που γνωρίσαμε το Γιώργο Καζαζίδη ήταν διαδικτυακά, σε μια τυχαία προβολή του προφίλ του στη ροή του instagram και αυτομάτως μας κίνησε το ενδιαφέρον.
