Από αυτήν τη φουσκοδεντριά λοιπόν ορμώμενοι κάποιοι συμπολίτες μας κατά καιρούς, έχοντες να αντιμετωπίσουν πολλές πρακτικές δυσκολίες, κατάφεραν να διοργανώσουν μουσικά φεστιβάλ σε διάφορους χώρους με καλεσμένους που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε την επίσκεψή τους στην πόλη.
Για να μπορέσει να ονομαστεί μια διοργάνωση «φεστιβάλ» υπάρχει στο μυαλό μου μία βασική συνθήκη που πρέπει να τηρείται, δηλαδή να διαρκεί πάνω από μία ημέρα και να μπορούν οι επισκέπτες ή κάποιοι από αυτούς να διανυκτερεύσουν. Κατ’ επέκταση θα πρέπει να υπάρχει επίσης η δυνατότητα φαγητού και προσωπικής υγιεινής. Δύο από τα Φεστιβάλ με τα οποία θα ασχοληθούμε πληρούν τις πιο πάνω παραμέτρους. Ήταν το «Arm your desires» και, είναι ακόμα, το «Φεστιβάλ Βρύσης Τυρνάβου».
Το «Arm your desires» ξεκίνησε από μια μικρή παρέα το 2007 και συνέχισε για κάποια χρόνια να διοργανώνεται στον πανέμορφο χώρο της Βρύσης λίγο έξω από τον Τύρναβο στα τέλη του καλοκαιριού. Όταν άρχισαν εργασίες διαμόρφωσης του χώρου, το φεστιβάλ μεταφέρθηκε σε άλλη τοποθεσία ανάμεσα από Τύρναβο και Αργυροπούλι. Η καλλιτεχνική διεύθυνση είχε στραμμένη την προσοχή της σε Hardcore punk και Grindcore σχήματα από την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, από την Ιαπωνία και τον Καναδά (!), χωρίς όμως να παραβλέπει και άλλα μουσικά είδη, όπως Hip hop, Surf, Ska. Άξιο λόγου είναι ότι δεν υπήρχε ποτέ αντίτιμο εισόδου. Τα έξοδα του τριήμερου φεστιβάλ καλύπτονταν από το μπαρ και την κουζίνα και από το κράνος που έβγαινε κατά τη διάρκεια των συναυλιών και στο οποίο οι παρευρισκόμενοι έριχναν τον οβολό τους. Τα μουσικά σχήματα που πέρασαν από το «Arm your desires» μετριούνται σε εκατοντάδες…
Το «Φεστιβάλ Βρύσης Τυρνάβου» ξεκίνησε το 2011 και συνεχίζει μεγαλώνοντας χρόνο με τον χρόνο. Όπως και το «Arm your desires» προσφέρει ελεύθερο camping, μπαρ, κουζίνα, υπαίθρια αγορά, ντουζ, τουαλέτες και τρεις ημέρες μουσικής πανδαισίας σε έναν πανέμορφο χώρο. Από τη σκηνή του έχει περάσει ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην Ελληνική ροκ και όχι μόνο σκηνή αλλά και πολύ σημαντικές μπάντες από το εξωτερικό. Ενδεικτικά: VILLAGERS OF IOANNINA CITY, ONE DROP FORWARD, FLYING EYES (Baltimore - US), GOLDEN ANIMALS (Los Angeles - US), ΓΚΟΥΛΑΓΚ, ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ, ZOUNDS (UK), ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ, ΝΤΙΝΟΣ ΣΑΔΙΚΗΣ, ΑΡΝΑΚΙΑ, BAZOOKA, NIGHTSTALKER, PANX ROMANA, LOST BODIES, NAXATRAS, VODKA JUNIORS, LAST DRIVE… Είναι η διοργάνωση που βάζει τον Τύρναβο στο επίκεντρο της χώρας για μια δεύτερη φορά κάθε χρόνο.
Πριν από όλα αυτά υπήρξε μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων που με ορμητήριο ένα κοινό στέκι στην οδό Παλαιστίνης αποφάσισαν να φτιάξουν μια ομάδα ώστε να διοργανώνουν συναυλίες. Η ομάδα μεγάλωσε, πήρε όνομα (No budget team) και το 2006 έφτασε να διοργανώνει τριήμερο φεστιβάλ στο κηποθέατρο με τα έσοδα να πηγαίνουν σε ανθρώπους και συλλογικότητες με ανάγκη. Στην περίπτωση του «No Budget Festival» είναι εντυπωσιακό το πλήθος των ονομάτων από το εξωτερικό αλλά και από την Ελλάδα που προσκλήθηκαν στα τέσσερα χρόνια που διήρκησε: The Fleshtones και Murder by Death από τις ΗΠΑ , Nomads και Nightrage από τη Σουηδία, Threshold από την Αγγλια μαζί με μπάντες όπως ΜΙΚΡΟ, Sigmatropic, Astyplaz, Earthbound, Matisse, No Sin, Ducky Boys, Rotting Christ, Personality Crisis, ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ, Film, Siva Six, Deus Ex Machina, PANX RO- MANA, 63 High, Spitback, Γιάννης Αγγελάκας/Ντίνος Σαδί- κης, Dread Astaire, Hidden In The Basemen. Το εισιτήριο για κάθε ημέρα του Φεστιβάλ κόστιζε 5 ευρώ.
Βάζοντας μια σκεπή πάνω από το κεφάλι μας θα μεταφερθούμε στο Stage και σε 2-3 ρομαντικούς λάτρεις της μουσικής, οι οποίοι σχεδόν από την αρχή της λειτουργίας του και επί σειρά ετών διοργάνωσαν διήμερα γεμάτα από «σκληρούς» ήχους. Αναφέρομαι στο «No Music, No Holidays Fest», το οποίο ξεκίνησε το 2010 και επι μία εξαετία, μετά από τις γιορτές των Χριστουγέννων, πρότεινε στο κοινό της πόλης κυρίως punk και hardcore μπάντες συστήνοντάς μας σε συγκροτήματα όπως οι Vodka Juniors, My Turn, Allergic, Bat signal, Against all odds, και φυσικά τους δικούς μας Streetwise, 10 to go, Pio- tita και Hidden in the Basement.
Το έτερο φεστιβάλ «Rock Music store fest» είχε προτίμηση στις γιορτές του Πάσχα και σε πιο μεταλλικούς ήχους, ικανοποιώντας ίσως το πιο απαιτητικό αλλά σίγουρα και πιο πιστό κοινό, αυτό των οπαδών του Heavy Metal και των, άπειρων, παρακλαδιών του. Μας έμαθε μπάντες όπως οι Universe 217, Need, Mahakala, Innerwish, Poem, και στηρίχθηκε από local heroes όπως οι Spitback, Show your face, Shadeless Emperor, Black Juju και Murder Angels… Ισως το πιο σημαντικό όμως από τα διάφορα που διοργανώθηκαν κατά καιρούς στο Stage ήταν το Φεστιβάλ των μαθητικών συγκροτημάτων. Ξεκίνησε σαν Schoolstage το 2008, διοργανώθηκε δύο φορές από το Stage και την Off Art και τα τελευταία 4 έτη επανήλθε με πρωτοβουλία φωτισμένων εκπαιδευτικών για να ονομαστεί στο τέλος SchooLA fest. Ηταν το φεστιβάλ που κατόρθωσε να δώσει βήμα και κίνητρο στα νιάτα της πόλης.
Φυσικά υπήρξαν και άλλα φεστιβάλ, όμως εδώ θυμόμαστε τα μεγαλύτερα και κυρίως, τα πιο επίμονα. Τελευταία, πριν χτυπήσει η λαίλαπα των lockdown, ξεκίνησαν προσπάθειες και σε άλλους χώρους εντός της πόλης όπως στην αυλή του Μύλου με πιο χαρακτηριστική και ευοίωνη το Larizona Festival. H διοργάνωση μίας και μοναδικής συναυλίας προϋποθέτει πολύ μεγάλο κόπο, πόσο μάλλον αν μιλάμε για ένα πχ τριήμερο φεστιβάλ. Σε αυτήν την περίπτωση οι εργασίες που πρέπει να φέρει σε πέρας ο διοργανωτής, από την τηλεφωνική κλήση σε ένα συγκρότημα, μέχρι τη δημιουργία της αφίσας και το στήσιμο του ήχου, είναι πάμπολλες. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις που αναφέραμε πιο πάνω όλες αυτές οι δουλειές περνούσαν από τις πλάτες ελάχιστων ανθρώπων και σε κάποιες από αυτές ενός και μόνο! Τα αποτελέσματα όμως ήταν τόσο όμορφα που είμαι σίγουρος ότι η κούραση ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που είχε σημασία ήταν μόνο η «φουσκοδεντριά»!
Στο επανιδείν…
