Ένα δίλλημα που όπως φαίνεται απασχολεί περισσότερο τους γονείς παρά τα ίδια τα παιδιά, τα οποία τείνουν να επιλέγουν βασιζόμενα στα μουσικά τους ακούσματα, στο συναίσθημα και στη γοητεία που τους ασκεί το κάθε όργανο. Αυτά είναι άλλωστε και συστατικά για μια επιτυχημένη επιλογή!
Όπως σημειώνει στις Θ.Ε. ο ντράμερ και καθηγητής μουσικής Βάϊος Αλεξόπουλος, η επιλογή του πρώτου οργάνου θα πρέπει να γίνεται στα πλαίσια της αθωότητας και της προσδοκίας που γεννά η σχέση του καθενός με τη μουσική. Σε αυτό το πλαίσιο, τα παιδιά θα πρέπει να αφήνονται να επιλέγουν ελεύθερα αλλά και να πειραματίζονται.
Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και ταυτόχρονα ένα μέσο για την αξιοποίηση των δεξιοτήτων και ικανοτήτων του κάθε παιδιού. Είναι ένας τρόπος να εκφράσει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του, ακόμη κι όταν πρόκειται για παιδιά μικρής ηλικίας που ακόμη δεν έχουν αναπτύξει πλήρως την ικανότητα έκφρασης μέσω των λέξεων. Ιδιαίτερα για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μάλιστα η παρατήρηση του πως κινούνται στην καθημερινότητά τους αποτελεί έναν πολύ καλό τρόπο να εντοπίσουμε την μουσική τους κλίση, χωρίς αυτό να είναι σε καμία περίπτωση δεσμευτικό για το μέλλον. Για παράδειγμα όταν παίζει με τα παιχνίδια του, μιλάει ψιθυριστά ή του αρέσει να φωνάζει;
Όταν ακούει μουσική εστιάζει σε έντονους ήχους ή μελωδίες; Σημαντικό είναι επίσης, όπως καταδεικνύουν διάφορες μελέτες, ότι όσο πιο νωρίς ξεκινήσει ένα παιδί τη μουσική, τόσο μεγαλύτερα είναι τα ευεργετήματα στην ψυχοσύνθεση και τις κινητικές του δεξιότητες. Ως εκ τούτου, σημειώνει ο κ. Αλεξόπουλος, ίσως η απάντηση στην ερώτηση, «ποιο όργανο να επιλέξω» να μην είναι μονοδιάστατη, αλλά να εμπεριέχει τον πλουραλισμό που έχει η ίδια η μουσική. Ας αφήσουμε τα παιδιά να πειραματιστούν, να ακούσουν τους διαφορετικούς ήχους του κάθε οργάνου, να παρακολουθήσουν μαθήματα μουσικής προπαιδείας και να ανακαλύψουν τον δικό τους μεθοδικό κόσμο.
Χαρίκλεια Βλαχάκη
